آشنایی با امام زمان (عج) 1

زمان ظهور

حکمت الهی اقتضا نموده است که وقت ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نزد مردم مجهول و مکتوم بماند. احادیث بسیاری نیز از سوی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام وارد شده است که هر پیشگویی را از زمان ظهور نفی می‌ نماید.

 در حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است: «کسانی که وقت ظهور را معین می ‌نمایند، دروغ می‌ گویند».(1) امام صادق علیه السلام نیز فرموده است: « تعیین کنندگان وقت دروغ گفتند. ما در آنچه گذشت، وقتی معین نکردیم و در آنچه می‌آید نیز وقت معین نمی‌نماییم».(2)

بنابراین مشخص کردن دقیق سال ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف امری محال است؛ زیرا احادیثی که علائم حتمی ظهور را متذکر می ‌شوند، ظهور آن علائم را به ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در همان سال نزدیک می ‌دانند.

همواره در طول تاریخ مردم آرزو کرده و می ‌کنند که ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را دریابند و اگر هنگام ظهور مشخص و معین می ‌بود، این انتظار وجود نداشت؛ بلکه آرزوها به یأس مبدل می‌ شد و میلیون ‌ها نفر از پاداش انتظار محروم می ‌ماندند. در حدیثی از امام صادق علیه السلام از پاداش انتظار چنین سخن به میان آمده است: « هر که بمیرد و منتظر این امر باشد، مانند کسی است که همراه مهدی در خیمه آن حضرت باشد، نه ... بلکه مانند کسی است که همراه رسول خدا با شمشیر پیکار می ‌کند».(3)

امتحان و آزمایش دلیل دیگری است برای اینکه زمان ظهور مشخص نباشد؛ زیرا خداوند بندگان خویش را به انواع گوناگون امتحان می کند، از جمله در مسائل اعتقادی؛ پس کسانی که به خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله و به آنچه که حضرت از سوی پروردگار خویش درباره امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف آورده، ایمان آورده ‌اند؛ طولانی شدن غیبت و انتظار برای ظهور، در عقایدشان اثری نخواهد گذارد. امام موسی کاظم علیه السلام در این زمینه فرموده است: «این امتحانی است از سوی خدای عزوجل که به وسیله آن مخلوقاتش را می ‌آزماید»(4) خداوند بندگان خویش را به خاطر مصالحی چندی می ‌آزماید که از آن جمله اتمام حجت بر بندگان است تا مردم را بر خدای متعال برهانی نباشد. از همین روست که امام صادق علیه السلام همگان را به خواندن این دعای شریف در زمان غیبت سفارش کرده اند: «خدایا، خود را به من بشناسان؛ تو خود را به من نشناسانی، من پیامبرت را نخواهم شناخت. پروردگارا، فرستاده خود را به من بشناسان؛ چنانچه تو پیامبرت را به من نشناسانی، حجت تو را نخواهم شناخت. خدایا، حجت خود را به من بشناسان که اگر تو حجت را به من نشناسانی، از دینم گمراه خواهم شد».(5)

مکان ظهور

قیام شکوه مند امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از سرزمین حجاز و از مسجد الحرام، کنار کعبه معظمه آغاز خواهد شد و تعداد سیصد و سیزده تَن از اصحاب او که فرماندهان لشکری و کشوری آن حضرت هستند، در میان رکن و مقام، با آن حضرت بیعت می کنند. آن گاه، تعداد ده هزار نفر تکمیل می شود و وجود مقدس حضرت بقیه الله عجل الله تعالی فرجه الشریف با سپاه ده هزار نفری، از مکه حرکت می کنند و به اصلاح جهان می پردازند.

در روایتی آمده است که مفضل از امام صادق علیه السلام پرسید: « ای آقای من! حضرت مهدی از کجا و چگونه ظهور می کند؟». حضرت فرمودند: « ای مفضل! او به تنهایی ظهور می کند و به تنهایی کنار کعبه می آید و به تنهایی شب را در آن جا می گذراند».(6)

در روایت دیگری می فرماید: « چون مهدی به در آید، به مسجدالحرام رود. رو به کعبه و پشت به مقام ابراهیم بایستد. دو رکعت نماز گزارد. آن گاه فریاد برآورد: "ای مردمان! منم یادگار امام و یادگار نوح و یادگار ابراهیم و یادگار اسماعیل. منم یادگار موسی و عیسی و محمد ... منم صاحب قرآن و زنده کننده سنت"».(7)

 چگونگی اطلاع مردم از ظهور

در روایاتی که از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام وارد شده است، علامت ها و نشانه هایی برای ظهور آن حضرت ذکر شده است که مردم با دیدن آن علائم و نشانه ها، از ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف باخبر می شوند. این علائم را دو دسته اند:

علائم خاص؛ این علامت ها، خاص و مختص وجود پر برکت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است و حضرت به وسیله آن می داند که خداوند به او اذن و اجازه ظهور داده است. در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است: «او (امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرچمی دارد که چون وقت ظهورش فرا رسد، خود به خود باز می شود و خدای تعالی آن را به سخن می آورد. این دو علامت است: اولی باز شدن پرچم و دومی صدایی است که از پرچم بر می آید.

علائم عامه؛ علامت هایی هستند که جنبه عمومی دارند و برای مردم ظاهر خواهد شد و هر کس از عوام و خواص، در طول زندگی خود، برخی از آن ها را خواهد دید؛ این علامت ها بسیار است، از جمله: خروج سفیانی، گرفتن خورشید در نیمه ماه مبارک رمضان، گرفتن قرص ماه در آخر ماه مبارک برخلاف عادت، فرو رفتن زمین "بیدا" که سرزمینی است میان مکه و مدینه، توقف خورشید از آغاز ظهر تا وسط وقت عصر، طلوع خورشید از مغرب، کشته شدن نفس زکیه که سیدی است هاشمی در پشت کوفه با هفتاد نفر از صالحان، خروج یمانی از طرف یمن، پیدا شدن سرخی شدید در آسمان که در اطراف آن پراکنده شود، پیدایش آتش در طول مشرق که تا سه روز یا هفت روز در هوا بماند و ... .(9)

...............................................................................................

پی نوشت ها:

1. اصول کافی ج1، ص 368.

2. غیبت شیخ طوسی، ص 262.

3. کمال الدین، ج2، ص 338.

4. اصول کافی، ج1، ص336.

5. اثبات الهداه، شیخ حرّ عاملی، ج7، ص31.

6. بحارالأنوار، ج 53، ص 7.

7. همان، ص 9.

8. همان، ج 52، ص 310 و 311.

9. ارشاد، شیخ مفید، ص 356 ـ 358.